Դա­տի է տվել իր բա­րե­կա­մին.մի վա­գոն-տնա­կի պատ­մու­թյան հետ­քե­րով 2019-05-07   1149     

Դեռ մեկ տարի առաջ Գյումրիում՝ քաղաքի ծայրամասում, մի ընտանիք ապրում էր կիսաքանդ, խոնավ, փտած տնակում: «Շիրակ կենտրոն» հ/կ-ն պարբերաբար օգնում էր այդ ընտանիքին, ինչպես բոլորի դեպքում: Սփյուռքահայ հովանավոր գտնվեց, որը նոր, երեք սենյականոց, կոմունալ բոլոր հարմարություններով բնակարան նվիրեց այս ընտանիքին:

«Մեր բոլոր հովանավորների թիվ մեկ սկզբունքն է, որ ընտանիքների տեղափոխությունից հետո տնակները պետք է քանդվեն, տարածքը մաքրվի, որ տնակները վերանան: Այն, որ հիմա Գյումրիում 2800-ից ավելի տնակ կա, դրա առնվազն կեսից ավելին չպետք է լիներ, եթե նախորդ իշխանությունները հանցավոր գործարքների մեջ չմտնեին: Այն մարդիկ, որոնք բնակարան էին ստանում, նրանց տնակները պետք է քանդեին: Տնակները քանդելու հարցում որևէ զիջման չենք գնում: Չի եղել դեպք, որ ընտանիքը բնակարան ստանա, և նրանց տնակը չքանդենք», - «Փաստի» հետ զրույցում ասում է «Շիրակ կենտրոն» հ/կ ղեկավար Վահան Թումասյանը:

Թվում է, թե փորձություններ, դժվարություններ տեսած այս ընտանիքի կյանքը պետք է բարի, դրական շարունակություն ունենա, սակայն պարզվում է, որ խնդիրները դեռևս առջևում են: «Այս ընտանիքը, որտեղ անչափահաս երեխաներ են մեծանում, տեղափոխվեց իր նոր տունը, տնակը քանդեցինք, ինչից հետո սկսեցի նամակներ ստանալ Մոսկվայից՝ հայհոյախառն, կիսահայերեն, կիսառուսերեն, թե՝ «մեր տունը, մեր օջախը քանդել ես»: Հետո պարզվեց, որ մոտավորապես 25-27 տարի առաջ ինձ հետ նամակագրության մեջ գտնվող անձը բնակարան է ստացել, տնակը չի քանդել և տվել է իր քրոջը: Ընտանիքում հետագայում երեխաներ են ծնվել, մեծացել: Բայց մենք ի՞նչ իմանայինք այդ մասին: Տնակները սեփականության վկայական չունեն: Դրանք համայնքային հողատարածքի վրա ապօրինի կառույցներ են: Կան փաստացի տնօրինողներ, բայց նրանք սեփականատերեր չեն: 

Դրանից հետո մեծ պատմություններ սկսվեցին: Ես իրենց բացատրում եմ, որ դուք արդեն Ռուսաստանի քաղաքացի եք, և եթե նույնիսկ տնակը պահպանած լինեինք և բնակվեիք այդ տնակում, միևնույն է՝ դուք չէիք կարող որպես փոխհատուցում բնակարան ստանալ, քանի որ մի անգամ արդեն ստացել եք: Նշում էի, որ պետք է ուրախ լինեն, որ իրենց քրոջ երեխաները բնակարան ունեն: Իրենք, սակայն, չեն ընկրկում: Փաստաբան են վարձել, դիմել դատարան, մեղադրում են ինձ, որ «ես նպաստել եմ իրենց ընտանիքի անօթևան դառնալուն»: Նաև դիմել էին դատախազությանը, որը գործ էր հարուցել, ուսումնասիրություններ իրականացրել, սակայն հետո գործը կարճեցին: Դատախազությունն առաջարկեց, որ մի տնակ տամ իրենց, ես էլ համաձայնեցի, որովհետև չէի ուզում քաշքշուկի մեջ ընկնել:

Անապահով ընտանիքներին յոթ ամիս շարունակ վառելափայտով ենք ապահովել: Այդ տարիներին 7 ընտանիքի ենք բնակարան հատկացրել, իսկ առաջիկայում մոտ 10 բնակարանի խնդիր ենք քննարկում հովանավորների հետ: Արդյունքում մեր պարգևատրումը պետք է լինեն քրեական գործե՞րը: Այսօր էլ դատարանից ծանուցում եմ ստացել, որ դատարանը վարույթ է վերցրել մեր նկատմամբ բողոքը», - ասում է պարոն Թումասյանը:

Նա նշում է, որ իրենք իրավունք չունեն տնակը տանել ու դնել այդ նույն հողի վրա: «Ես հարց եմ տալիս՝ որտե՞ղ եք այն դնելու: Համայնքային հողատարածքի վրա տնակ տեղադրելու իրավունք չունեք: Մենք փորձում ենք Գյումրին տնակներից մաքրել, որ վերջապես քաղաքը քաղաքի նմանվի: Նախորդ տարի, երբ կառավարության որոշմամբ տնակների հաշվառում սկսվեց, նկատեցինք, որ շատերը չեն ուզում տնակները քանդել, որովհետև մտածում են՝ եթե դրանք հաշվառում են, ուրեմն մի բան կա: Բայց այդպես չէ: Հովանավորների հետ հազար ու մի փաստաթուղթ ենք ստուգում: 150-160 ընտանիքի բնակարան ենք տվել, մի դեպք չի եղել, որ սխալված լինենք: Չէ որ դրանից հետո արդեն հովանավորները կկորցնեն իրենց վստահությունը: Հիմա պետությունն ինքը պետք է տնակները հեռացնի: Մենք 100 անգամ առաջարկել ենք դա: Պետք է լինի պատշաճ իրազեկում, և քաղաքը տնակներից մաքրվի», - հավելում է մեր զրուցակիցը: Նա նշում է, որ շատ ավելի կարևոր է այս խնդրի մարդկային կողմը:

«Ամերիկահայը, որը նույնիսկ հայերեն չգիտի, Գյումրիի հասցեն էլ չգիտի, որոշել է վատ պայմաններում ապրող ընտանիքին բնակարան նվիրել, իսկ իրենց հարազատը, որն ապրում է Ռուսաստանում, դատի է տալիս ոչ միայն ինձ, այլև իր բարեկամներին: Շշմելու բան է»:

www.past.am
ԼՈՒՍԻՆԵ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ