Տեր լինել և օգնել է պետք Շիրակի հեռավոր գյուղերի դպրոցներին 2020-01-16   820     

Ամեն անգամ Շիրակի լեռնային գյուղերի դպրոցներ այցելելիս պարզապես հիանում եմ մանկավարժների նվիրական աշխատանքով: Նայում ես ամեն դասարանը 2 կամ 3 աշակերտ, սակայն մանկավարժները պարտաճանաչ և այնպիսի ոգևորությամբ են դասավանդում, որ կարծես հարմարավետ լսարանում լինեն և առնվազն նրանց դիմաց 30 կամ 40 աշակերտ են նստած: Ի դեպ՝ հրաշք են գյուղաբնակ երեխաները, կիրթ, դաստիարակված, ամաչկոտ և ուսումնասեր: Եթե ողջախոհությունը ամբողջովին չի լքել մեզ՝ հայերիս, ապա տեր պետք է լինենք հայոց գյուղերին և դպրոցներին, նրանք են Հայաստանի կայուն ապագան:

Ինչևիցե, այսօր մեր հերթական այցելեցությունը կատարեցինք Հայ-թուրքական սահմանին գտնվող Անիավան և Անիպեմզա գյուղերի դպրոցներ, բնականաբար ոչ դատարկաձեռն: Տնօրենների հետ նաև մեկ երկու դասարան մտանք, նախ ասեմ որ չջեռուցվող միջանցքներում դասաժամերին ոչ մի երեխա չկար և միջանցքներում քար լռություն էր, իսկ էլեկտրական սալօջախներով տաքացվող դասարաններում 2-ից 4 երեխա նվիրումով դաս էին անցկացնում, իսկապես լույսի կտոր երեխաներն ու նվիրյալ մանկավարժները:

Մեր այսօրվա այցի նպատակը մի փոքր աջակցելն էր նրանց, դեռևս աշնանը երբ մի բարեգործական ծրագրով այցելել էինք, տնօրենները փոքրիկ, գրեթե աննշան դրամական միջոցներ պահանջող խնդրանք էին ներկայացրել, այն է՝ տարրական դասարանի սննդի կազմակերպման համար մի աշխատակցի ամսական խրախուսական վճարի և ներկրվող խմելու ջրի վարձավճարի տրամադրում: Անիպեմզայի դպրոցում այդ գումարները ատիպված երեխաներից էին հավաքում, իսկ հարևան գյուղի առավել փոքր, ընդամենը 16 աշակերտ ունեցող դպրոցի տարրական դասարանի 4 աշակերտներին կերակրելու հոգսը իր վրա վերցրած տատիկը, գրեթե անվճար էր աշխատում:

«Շիրակ կենտրոնի» լավագույն բարեկամ ու նվիրյալ հայորդի Jack Youredjian-ի հովանավորությամբ մենք տրամադրեցինք վերը նշված նպատակներով պահանջվող ծախսերի գումարները և առնվազն առաջիկա 4-5 ամիսներին տնօրենների հետ ձեռք բերված պայմանավորվածության համաձայն, աշակերտներից այդ նպատակներով գումարներ չեն հավաքվի: Ավելացնեմ, որ այդ գյուղերում մոտակա, Արմավիրի մարզի Արագածոտն ավանից են խմելու քաղցրահամ ջուր բերում և վաճառում: Անշուշտ առաջիկայում, խորհրդակցելով մեր հովանավորների հետ, կփորձենք այդ գյուղերի դպրոցներին խմելու ջրի սարքավորումներ ևս նվիրել:

Հիմա առիթն օգտագործելով ուզում եմ մի քանի բառով խոսել Անիպեմզա գյուղում նախակրթարան ունենալու կարևորության մասին: Հին ու հրաշալի պատմամշակութային, մի մասն էլ դատարկ ու լքված, շենքեր ունեցող գյուղում մանկապարտեզ չկա և մի շարք ծնողներ իրենց փոքրիկներին ամեն օր 40 կմ ճանապարհ կտրելով տանում են հարևան մարզի Արագած ավանի մանկապարտեզը, այն դեպքում, որ այդ գյուղի մանկապարտեզի հարմարավետ և գեղեցիկ շենքի դռները անհասկանալի պատճառներով վաղուց փակել են և նույնիսկ այլ նպատակով էլ չեն օգտագործում: Հուսամ Շիրակի մարզպետը, այս՝ Անիպեմզայի մանկապարտեզի շենքի վերադարձման և նպատակային օգտագործման խնդրով կհետաքրքրվի: